De eetzaal

Een warme gloed ging door zijn lichaam toen Elainalyn haar hand op de zijne lichaam legde. Hij knikte en keek toen naar Thim. "Mijne was kort, niet veel geslapen maar wel wat," zei hij nuchter. Elainalyn had vast niks geslapen, dat deed ze nooit nadat ze weer hun routine hadden uitgespookt. "Maar het was ook erg warm in bed."

Arrogant draaide Luna haar hoofd weg en deed maar net of ze niks hoorde.
"Alice, kun je me niks vertellen over de mensen in deze zaal?"
Misschien wel handig als ze een beetje op de hoogte was, en zo hoefde ze niet tegen Mr. Arrogant te praten.

Chris lachte hartelijk. "Ja, te leuk om weg te doen.. Vast." Hij schudde grijnzend zijn hoofd. "Oh, zeker. Je maakt makkelijk contact als je met zoveel kinderen dag en nacht bij elkaar bent." Chris knikte.

Elainalyn keek Thim aan. "Je slaapt de laatste tijd wel slecht of niet?' vroeg ze terwijl ze even nadacht over haar antwoord. "Mhh, ik heb eigenlijk de halve nacht wakker gelegen, dus nee ik sliep niet." Ze grijnsde breed en kneep even in de hand van L. "het was in mijn bed inderdaad ook erg warm." Thim wist vast wel iets, maar hij was te nuchter om zich daar ook maar zorgen over te maken, tenminste dat dacht Lynn. Het was ook de enige reden dat Kenichi en Elainalyn met hem begonnen op te trekken en ook omdat ze het goed konden vinden met Thim, hem zouden ze nooit wat aan doen. Dat zouden ze niet kunnen.

Alice keek naar Luna. "Tuurlijk. Zie je die.. tweeling daar? Die Aziaten. Nou ik weet niet of ze nou familie zijn of juist een stelletje maar.. ze zijn eng. En ehm, die twee kleintjes zijn Noah en Liv. Liv schreeuwt heel veel maar verder zijn ze héél onschuldig.. denk ik. En ehhhm even kijken.. wie viel je nogmeer op? Er zijn hier zoveel namen ahah," zei ze.

"Dag én nacht?" vroeg Adriënne dom. Wat zouden ze hier allemaal doen dan eigenlijk? En wie hield ons in de gaten? Of gewoon niemand? En waarom stel ik zoveel vragen aan mezelf alsd ik toch het antwoord niet weet? Daar stopte haar gedachte. "Maar ehm, wie houdt de boel in de gaten? Want ik weet echt nog helemaal niks van dit alles.." vroeg ze aan Christian. Ze voelde zich echt 'dat nieuwe meisje' die nog van alles en nog wat bij moest leren.

Chris knikte. "Ja, je slaapt bij iemand op de kamer. Tenzij je alleen zit. Duh." Hij keek haar bedenkelijk aan. "Zo'n vrouw houdt een oogje in het zeil. Je wil geen problemen met Mevrouw Trunchbull."

'Warm, hm? Soms wou ik dat mijn bed ook warm was...' mompelde Thim. Niet dat hij ooit de moed zou hebben om een meisje zijn bed in te krijgen. God jezus nee. Hij wist amper hoe hij op vreemde meisjes af moest stappen. Zijn blik gleed weer naar Kenichi en Elainalyn. Die hadden het maar makkelijk. Ze kenden elkaar hun hele leven al en al was het dan misschien een beetje vreemd voor de buitenwereld, toch hadden ze het zelf waarschijnlijk erg makkelijk met elkaar, juist omdat ze tweeling waren.
Hmmz...
Ja je zou kunnen zeggen dat Thim een beetje een verknipt beeld van de wereld had, waarschijnlijk omdat hij al jarenlang met Kenichi en Elainalyn op trok.
'Ik heb steeds last van nachtmerries...' mompelde Thim na een tijdje.

Liams humeurmeter was gedaald tot onder het vriespunt, dus hij pakte zijn boeltje bij elkaar en ging zijn bord wegzetten in de keuken. Vervolgens trok hij zich terug in zijn kamer. Stomme meisjes.

"Ohja, ik slaap bij twee meiden nog op een kamer.. geloof ik" zei ze vlug met een twijfellige stem. "Okay interessant" ze nam de laatste slok van haar cola dat in het flesje zat. Haar broodje had ze ondertussen al lang op gegeten. "En kan je hier ook nog wat doen?" vroeg ze aan Christian. Hier iets doen, in dit gebouw. Dit saaie gebouw.

Camille bracht al haar spullen naar het karretje waar al de vuile broden en het besteken op kwamen te liggen. Ze staarde een tijdje voorzich uit zich niet realiserend dat ze in de weg stond.

Luna's blik gleed naar de "enge" personen verderop. Oke, ze moest toegeven dat ze er vrij eng uitzagen. Twee van hen dan, de derde was vrij normaal?
"They look très scary indeed," knikte ze nogal afwezig, haar ogen nog op het groepje gericht. Waarom zagen ze er dan ook zo eng uit?!

Bezorgd keek Lyn naar Thim. "Really? Wat voor nachtmerries?" Ze liet de hand van haar broeder los en trok Thim naar zich toe. "Misschien kunnen wij je helpen, ofzo." Ze keek daarna Kenichi even aan. Glimlachte even en keek daarna weer naar Thim.

"Klopt.." zei Alice. "Ze betasten elkaar ook altijd zo vreemd.. brr!" een kleine rilling volgde. "Moet je maar eens op letten. Vunzige kindertjes."

'Ik droom steeds dat ik gruwelijk word afgeslacht door een pop met witte haren,' mompelde Thim enigszins droogjes, zelf er erg van bewust dat dromen maar dromen waren en dat hij zich dus niet zo druk moest maken. Maar toch was het erg naar, want elke nacht dacht hij tijdens de droom weer dat het echt was.

Kenichi was een tikkeltje jaloers toen Lynn Thim naar zich toe trok. "Are they really that scary?" mompelde hij terwijl hij wilde dat hij Lynn's hand weer vast kon pakken. Hij keek even rond, mensen staarde hun aan. Bah.
Een pop met witte haren? "Mhh, ga je veel met mensen om die witte haren hebben en op een pop lijken?" Wat klonk hij droog.

"Oh yeah. Er zijn biljarttafels, er is een sportveld buiten - niet groot, maar toch.. je moet maar gewoon eens door de school lopen. Er zijn zelfs muziek 'lokalen'." Hij krabte aan zijn voorhoofd en stond toen op. "Leuk je ontmoet te hebben, A," zei hij, en vond haar nieuwe bijnaam wel leuk. A. A. Eej. "Ik ga, spreek je!" Hij draaide zich om en beende de zaal uit zonder zijn bord en bestek op te ruimen.

'Excusez-moi, pardon!' Zoeey boog zich met fonkelende oogjes over de schouder van een jongen waarvan ze niet wist dat hij Timothy heette, en keek hem vrolijk van enige centimeters afstand aan.
Haar witblonde haren vielen half over haar bleke gezichtje.
'OOOH!' riep ze triomfantelijk met haar Franse accentje. You're EXACTLY what I've been looking for!'

"Really?" antwoordde Luna afwezig en ongelovig, haar blik scherp gericht op de tweeling, wachtend totdat die iets zouden doen. Het meisje had nu een andere jongen vast dus tot zover.. niks vreemds? Maar oh god, als ze dat echt deden.. Ze waren een tweeling?!

'Nee, maar als ze zwarte haren had gehad leek ze sprekend op Lynn,' vertelde Thim, wiens blik nu van Kenichi naar Elainalyn schoot. 'Do you think it means something?' vroeg hij nieuwsgierig.

"Oke, tof! Dan ga ik daar maar eens kijken.." Ze zag dat Christian opstond. "Ahah oke is goed, ik zie je nog wel" en woesh, weg was ie. Zei hij nou A tegen d'r? AA, lekker drinken voor tijdens het sporten. Sporten, daar had ze wel zin in. Ze zag dat de tafel nog vol stond met borden en bestek. Dat ruimen die gasten vast wel op ofzo, en Adriënne stond op en liep van de tafel weg.

"Ja echt.. maar volgens mij hebben ze een beetje door dat we staren." zei Alice droogjes. "Zal ik je wat meer van het weeshuis en rondom laten zien?"

"Aawh, poor you Thimmy," zei ze liefjes. Maar ze had geen idee hoe ze hem konden helpen. "Misschien moeten we maar eens een nachtje op je kamer bivakkeren, misschien gebeurd er dan niks?" Ze keek kenichi aan. Dan kon ze eindelijk weer eens een nacht met Kenichi slapen.
Pas toen ze zijn reactie van Thim kreeg te horen keek ze droevig. "Je bent vast bang voor me," zei ze terwijl ze een pruillipje trok.

Luna schudde zichzelf weer terug naar de echte wereld na de reactie van Alice.
"Oh, oeps."
Onbedoelde liet ze haar blik nog een keer terugglijden, maar keek het meisje voor haar daarna weer blij aan.
"Okay, als je wilt," stemde ze met een glimlach in. Een rondleiding was altijd handig, right?

'Nee joh, hoe kan ik nou bang voor jou zijn? Ik ken je al zeven jaar...' mompelde Thim. Hij toverde weer een grijns op zijn gezicht en sloeg zijn handen in elkaar. 'Maar goed, ik vind het een prima plan! Waarom houden we geen slaapfeest vanavond in mijn kamer? Misschien dat de nachtmerrie dan weg blijft!' stelde hij met twee vrolijk twinkelende oogjes voor. Hij hield altijd enorm van gezelschap in zijn kamer, waar hij helaas in zijn eentje sliep.