De eetzaal

"Nou dan heb ik het toch wel gehoord!"
Waarom ze opeens zo tegen Kenichi durfde te praten wist ze niet, gisteren had ze hem nog maar eng gevonden. Maar hij lokte het gewoon zelf uit?! Hij bleef maar dingen beweren die niet waar waren! Nouja, wel waar waren, maar.. ja.
"En dan!"

"Dan zijn we toch uitgepraat. Ik wil gewoon rustig kunnen praten, maar kennelijk is die kans klein." Hij knikte. "Jammer."

"Waarom! Je kunt toch gewoon praten?!"
Beteuterd keek Luna Kenichi aan.
"Ik zal heel zachtjes praten," fluisterde ze, alsof dat het probleem was. Nu had ze hem aan het praten en nu ging hij weer weg?!

Kenichi schudde zijn hoofd. "En andere keer misschien," zei hij. Hij legde de krant terug waar die vandaan kwam en plaatste het kopje koffie bij de overige afwas.

"Nee wacht!! Niet weggaan!!"
Wat moest ze hier anders doen!? Ze was hier toch maar alleen en ze had net een gesprek met een van de tweeling?!
Waarom verpest hij dat nou weer!