De eetzaal

Elainalyn liep met aan haar zijde Kenichi de eetzaal binnen. Ze namen plaats ergens in een hoek bij het raam, langs de rode gordijnen. Ze vouwde haar handen samen en keek Kenichi glimlachend aan. "We did a good job," fluisterde ze terwijl ze knikte. Vervolgens stond ze op. "Wat wil jij te eten of te drinken?"

Liam had een minihongertje en begaf zich langzaam naar de eetzaal. Misschien kon hij wel iets kleins vinden om te sneuken. Maar wel iets gezonds! Liam hield er niet van om dikmakers te eten, want hij wilde niet dik worden, bah. Hij nam een bordje en keek naar het eten dat klaarstond. Hmmmzz, waar zijn de kleine gezonde dingen?

Kenichi liep langs Elainalyn de zaal in en nam tegenover zijn zus plaats. Hij knikte en streek even over zijn zus haar hand. "uhu," mompelde hij. Even keek hij naar buiten. De zon scheen, maar wolken speelde wild verstoppertje met deze machtige planeet. "Doe me maar een muffin en een kopje koffie. Zwart"

Max liep de eetzaal in, met zijn handen diep in zijn zakken gestopt. Hij liep langs het eten en nam een paar kale broodjes mee. Terwijl hij aan een lege tafel ging zitten rilde hij bij het zien van die enge tweeling. Bah. Ze waren zo eng.

Dit was pas haar eerste échte dag in het weeshuis, en ze had er eerlijk gezegd nu al een hekel aan.
Met tegenzin liep Luna de eetzaal dan ook in, waar ze een bord pakte, een croissantje erop legde en wat sinaasappelsap inschonk. Hm, ze miste Frankrijk nu al. Al die ouderloze kinderen hier.. in haar eentje was het al vreselijk, laat staan met al deze.. wezen om haar heen.
Zuchtend liet ze zich op een lege stoel zakken en keek de eetzaal eens goed door. Hoe moest ze hier ooit tussen gaan horen??

Chris liep langzaam richting eetzaal. Hij had een zwart t-shirt aan en een zwart vest met hier een daar een gekleurd blokje van één bij één centimeter. Zijn broek hing niet onder zijn kont, maar hij zat ook niet tot aan zijn oksels. Gewoon, zoals de mode tegenwoordig is. Zijn vertrapte allstars maakte het plaatje af. Terwijl hij langs het buffet liep, schoten zijn ogen over de mensen heen. Enge tweeling, blonde jongen.. niet veel bijzonders. Hij nam een tosti en een groot glasmelk, en zocht toen een tafeltje op. Hij nam plaats aan een leeg tafeltje bij het raam.

Camille had eigelijk helemaal geen honger dat had ze wel vaker, toch at ze altijd wel wat anders kreeg ze midden op de dag vreselijke honger en kon ze zich echt niet meer concentreren. Ze liep langs de rij met broodjes en pakte er 1 met kaas en een glas jus. Ze liep weg en ging gewoon ergens zitten.

Alice liep de eetzaal binnen. Ze zag langzamerhand al wat mensen binnenstromen en besloot maar snel in de rij te gaan staan voordat hij te lang werd. Oh, donuts!. Alice pakte een donut met glazuur en vlokjes en nog een glas fruitsap. Ze keek rond. Waar zou ze eens plaats nemen..

Elainalyn knikte. Ze wist sowieso zeker dat Kenichi ook een lolly wilde. Aangekomen bij het buffet, zag ze al een aantal kinderen staan. Ze pakte een dienblad en twee kleine bordjes. Vervolgens pakte ze een muffin en een lolly voor Kenichi en voor haarzelf pakte ze een broodje eiersalade. Toen ze dat had liep ze door naar de koffieautomaat en later kwamen er 2 kopjes zwarte koffie tevoorschijn. "zo," mompelde ze en ze liep terug naar hun tafel.
"Suprise!" zei ze terwijl ze de lolly voor Kenichi's gezicht liet zien.

Kieskeurig liep Liam langs de rij met gerechtjes. Biefstuk, salades, kip met frieten, ... Allemaal dingen voor grote hongertjes. Waarom hielden ze nooit eens rekening voor de kleine eters?! Hij kon toch moeilijk een kindermenu nemen? Dat zou er belachelijk uitzien.
Na zeker vijf minuten te twijfelen, ging Liam toch maar voor de salade. Die was tenminste nog gezond.
Hij kreeg een te grote portie opgeschept, maar ja. Langzaam liep hij naar de tafels en ging zitten bij 'de nieuweling.' Dat deed Liam meestal wel, als er nieuwe mensen waren. Anders voelden zij zich ook zo eenzaam? Hij wist nog wel hoe het was toen hij hier nieuw was. Hmpf.
"Hallo." Begroette Liam haar, terwijl hij ging zitten.

Adriënne liep verveeld de eetzaal binnen. HONGER - ETEN. Dat waren de enigste twee woorden die haar te binnen schoten. Ze pakte een klein bordje en pakte een broodje gezond, met een flesje cola. Ze keek even snel om zich heen en zag een paar mensen. Uit eindelijk koos ze er maar voor om snel ergens te gaan zitten. Niet helemaal alleen, maar ook niet met gezelschap. Ze ging twee stoelen van een meisje af zitten. Ze pakte haar cola flesje en draaide de dop open. Ze nam een lange rustige slok, en draaide de dop er weer half op.

Alice zag Liam bij het nieuwe meisje gaan zitten en besloot dat zelf ook maar te gaan doen. Met haar voedsel op zo'n cool ding die obers ook hebben maar dan anders liep ze naar de tafel toe en ging zitten. "Hi," zei ze droogjes.

Vliegensvlug pakte Kenichi de lolly vast. "Lolly!" zei hij alsof hij bezeten was. Hij pakte vervolgens mijn muffin en zijn kop dampende koffie. "Gaan we trouwens binnenkort naar het graf van onze ouders?" Hij grijnsde bij zijn vraag. Het was alweer 7 jaar geleden dat ze hun actie hadden uitgevoerd. Het was absurd geweest als mensen het zouden weten, maar onschuldige kinderen van 10 jaar hadden het overleefd, terwijl rest van de familie was vermoord, voor de ogen van die schattige kindjes. Aawh.

ik bewerk hem

Camille begon met muizen hapjes aan haar broodje te knabbelen terwijl ze verveeld om zich heen keek, ze zat alleen niet dat ze dat erg vond en keek naar de groepjes mensen die samen om tafeltjes heen zaten.

Luna plukte wat aan haar croissantje, waar ze eigenlijk niet eens zo heel veel zin in had, en was net van plan om toch maar de school te gaan verkennen toen er opeens een jongen bij haar ging zitten.
Een beetje verrast keek ze hem aan.
".. Hello," begroette ze hem toen maar terug, een glimlach rondom haar mond verschijnend.
"And hello to you too."
Nog verbaasder was ze toen er opeens nog iemand bij haar kwam zitten.
"Who are you?" vroeg ze beiden vervolgens met haar franse accent. Vreseeeelijk accent dat het was.

Liv huppelde vrolijk de eetzaal binnen en rende meteen naar het eten toe. Donut, lolly, pudding, chocoladebroodjes en limonade. Dat had ze nodig voor om de ochtend door te komen!

Liam propte een vork vol salade tussen zijn lippen en knabbelde als een konijn. Er kwam wat mayonaise aann zijn mondhoek te hangen. "Ik ben Liam. Hoe heet jij?" Hij praatte nogal langzaam. Het ging per ongeluk automatisch, omdat ze misschien wel niet zo goed de taal kon aangezien ze nogal Fransachtig praatte.

Chris kauwde afwezig op zijn broodje, starend door het raam naar buiten. Toen hij merkte dat zijn glas leeg was en zijn tosti op, sprong hij op om nog een glas te halen en een wafel. Warm, met poedersuiker. Hij nam weer plaats op zijn stoel en verveelde zich te pletter. Dit was apart. Hij was bijna nooit alleen, en had altijd iemand om tegen aan te lullen.

"I'm Alice. And who are you?" vroeg Alice (duhhh jeetje )
Alice nam een hapje van haar donut. ZOETIGHEID!!!

Adriënne zag dat de mensen 2 stoelen van haar vandaan al wat aan het kletsen waren. Fuck it, ik ga nu niet hier alleen zitten hoor? Ze besloot haar eten en drinken maar te pakken. Ze keek even om zich heen en zag een jongen alleen zitten. Holy crap, he's cute! Ze liep naar de tafel toe waar hij aan zat. "Hey ehm, zou ik hier mogen zitten?" vroeg ze met een glimlach.

Ergens vond Camille het altijd wel leuk als er mensen bij haar kwamen zitten gewoon om te kijken of het personen waren met wie ze misschien wel een band op kon bouwen. Dit gebeurde toch nooit, dat wist ze ook wel. Ze nam af en toe een slok jus en knabbelde dan weer verder.

Een vreemde uitdrukking nam plaats op Luna's gezicht na de woorden van Liam, maar al vlug had ze zich weer hersteld.
Misschien had hij een beetje moeite met praten, hij praatte zo langzaam? Echt raar, maar ja, hij kon er ook niks aan doen.
"Okay.. Luna," vertelde ze vervolgens. "Zijn jullie hier al eh.. lang?"

"Liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiv!!! Liv Liv Liv!!!"
Met volle vaart rende Noah op Liv af, en knalde ook net zo hard tegen haar aan. Resultaat was dat hij nu op de grond zat, nogal geshockeerd.
".. Wow"
In een mum van tijd was hij weer opgesprongen en keek het meisje voor hem vrolijk aan. "Waar was je nou!!"

Liam knikte en grijnsde. Het voelde aan als een 'me tarzan, you jane' moment. Echt vreemd. Snel nam hij nog een hap en knabbelde weer. "Ik ongeveer twee jaar." Antwoordde hij weer traag. Het ging echt per ongeluk! Dit keer volgden er zelfs handgebaren bij. "En jij? Ik bedoel, heb je al in een ander weeshuis gewoond?"