Het Grasveld

Gewoon, een groot grasveld dat naast het weeshuis ligt. Mensen komen hier om hun rust te pakken, gezellig met elkaar te kletsen en zooi.

Chris droeg vandaag zijn paars-wit klein geblokte blouse, boven zijn lichte spijkerbroek en zijn oude vertrouwde all stars er onder. Hij plofte ergens neer in het gras en douwde zijn oortjes in zijn oren (haha), waarna hij een nummer selecteerde op zijn ouderwetse mp3 en zich op zijn rug liet ploffen.

Luna was misschien voor een groot gedeelte rondgeleid door de school, wat er omheen lag wist ze nog niet echt.
Het was dan geheel toevallig dat ze hier uitkwam, amper oplettend op de grond. De jongen die er lag had ze dan ook niet gezien, met als gevolg dat ze over hem struikelde, maar nog net rechtop wist te blijven staan.
"I'm so sorry!!" verontschuldigde ze zich, waarna ze zich over de jongen heen boog. De haren die over haar gezicht vielen hielden de zon tegen.
"Are you okay!?"

Chris voelde een voet in zijn zij, en maakte een soort 'oempf' geluidje, waarna hij zijn ogen opende. "He? Eh ja, denk ik.." Hij kneep zijn ogen iets samen, en kwam tot de conclusie dat het dat nieuwe meisje was. "Ik ben Chris!" zei hij vrolijk, en grijnsde breed.

Liam had te lang binnen gezeten, voornamelijk in de slecht verluchte danszaal waar het nogal een beetje stonk. Dus hij wilde een frisse neus halen. En waar kon dat beter dan het grasveld?
Helaas voor hem was Luna, ondertussen zijn aartsvijand!, er ook. En ze struikelde zo te zien over Christian. Haha! Liam grinnikte tegen zichzelf en ging ergens zitten. Een plekje met mooi groen gras en geen vogelpoep ofzo. Dat haatte hij.
Vannacht had hij besloten om Luna maar gewoon te negeren. Anders kreeg hij nog puisten van de stress van haar gedoe. En dat was ze natuurlijk helemaal niet waard.
En het zou sowieso niet lang duren voordat één of andere gek haar kwam adopteren omdat ze er zo snoezig uitzag.

Een glimlach verscheen op Luna's gezicht toen deze jongen wel normaal leek te doen.
"Luna," stelde ze zichzelf voor, waarna haar blik al snel op Liam viel, die het blijkbaar ook nodig vond om het grasveld te komen terroriseren.
Nouja.. tot nu toe had hij nog niks misdaan - hier.
"Ken je hem?" vroeg ze fronsend. Iedereen leek hem tot nu toe te mogen en daar kon ze al helemaal niet tegen! Waarom deed hij dan zo stom tegen haar?

Kenichi liep hand in hand met zijn zusje het grasveld op. Hij droeg een rayban zwarte zonnebril. Een wit v-hals t-shirtje en een simpele baggy spijkerbroek en een paar babyroze allstars maakte zijn outfit af. Hij plofte ergens neer en ging in het gras liggen. De zon scheen fel

Elainalyn plofte langs Kenichi in het gras neer. Haar oversized bruine zonnebril bedekte haar ogen. Ze droeg een lichtblauwe tregging en shirtje met pofmouwtjes. Haar paarse all stars paste bij haar paarse oorbellen die ze in had. "Wat een heerlijk weer," zei ze terwijl ze ging liggen en Ken's hand weer vastpakten.

Camille kwam met een enorme zonnebril en een zonnehoed het grasveldje op lopen, ze kon niet goed tegen zon en verbrande ontzettend snel. Ze had een stapel tijdschrift, haar schetsblok en haar etui in haar handen, waarmee ze het glasveldje een stukje op liep en ergens een rustig plekje zocht om te lezen enz.

"Maan," mompelde Chris toen ze haar naam zei. Toen hij in groep vier zat, heette de hond van zijn juf ook Luna. Zij had hem ook verteld dat Luna 'maan' betekende. "Ja, dat is Liam. Mijn kamergenoot. En dat is mijn andere kamergenoot," zei hij, terwijl hij zo onopvallend mogelijk richting Kenichi knikte.

De aandacht voor Liam was alweer snel verdwenen toen Chris over een andere jongen begon. Een van de tweeling welteverstaan, en hij was met zijn zusje.
Hand in hand.
Oh. God.
"Hebben zij iets met elkaar?" vroeg ze, met een knikje naar de tweeling. "I think they're strange.. like, really strange."

Alsof Liam een Luna-radar had, voelde hij dat ze naar hem keek. Grrmbbl. Dat vond hij niet leuk. En nu ging ze ook nog vriendjes worden met Christian. Hallo, Christian was zíjn vriend al. Of toch... Bijna. Nouja ze waren in elk geval roommates!
Liam wilde niet dat Luna socialer was dan hem, dus zou hij tegen de eerste beste persoon gaan praten die hij zag. Nah!
Liam draaide zijn hoofd en zag... Kenichi en Elainalyn. Oh.
Nou en, hij zou nog steeds sociaal gaan doen hoor, ook al was het met hen. Wie weet vonden zij Luna ook maar stom en konden ze een club oprichten.
Liam kroop een stukje dichter naar de tweeling toe.
"Hallo. Mooi weer hè."

Kenichi keek vanuit zijn ooghoeken naar Lynn. "Ja, heerlijk weer." Hij knikte na zijn antwoord en woelde daarna met zijn hand die hij nog vrijhad, door Elainalyn's haar. Hij grijnsde even en plaatste een kusje op haar voorhoofd.
Kenichi keek op, zijn roommate. "yes, mooi weer." Hij glimlachte even en liet Lynn's hand los en ging recht op zitten.

Camille keek even over haar zonnebril naar iedereen, ze wist precies wie wie was, en er zat niet echt iemand tussen waarbij ze ontzettend graag ging zitten. Ze pakte een tijdschrift van de stapel, en begon er rustig doorheen te bladeren.

Elainalyn glimlachte even toen Ken een kusje op haar voorhoofd plaatste. Toen ze het terug wilde doen, zat Kenichi alweer recht op en zag ze dat Liam, een kamergenoot van Kenichi, voor hun stond. "Prachtig weer, dat hebben we al een tijdje niet meer gehad." Ze knikte en ging ook recht o pzitten, om Liam beter aan te kunnen kijken.

Chris keek de tweeling een tijdje aan voordat hij antwoord gaf. "Yeah, ik denk het wel. Ik heb nog nooit twee mensen gezien die zo met elkaar omgingen - in broer en zus verband." hij fronste diep. "En soms, heel heel heel soms, is Kenichi er een nacht niet. Dan slaapt hij vast bij haar!" Chris keek Luna weer aan. "Dat is volgens mij de enige roddel hier. Al vrienden gemaakt?" praatte hij vrolijk verder.

Liam vriemelde een beetje ongemakkelijk met zijn handen. Hij deed zijn best om niet te gaan staren, of meteen aan incestkinderen te gaan denken. Dat was moeilijker dan hij dacht.
"Eh.. Ja, inderdaad een heel tijd geleden." Liam raakte verstrikt in de rare blauwe ogen van Elainalyn. Dat gebeuyrde hem nou altijd... Maar welk aziatisch meisje had dan ook van die blauwe ogen?!

"Roddel? Volgensmij is het behoorlijk waar hoor.." mompelde Luna, haar ogen gericht op de tweeling.
Hallo?! Ze KUSTEN elkaar?! Het was dan misschien op het voorhoofd, maar ze KUSTEN elkaar?! Het waren broer en zus nota bene! En sinds wanneer was Liam bevriend met hen!? Hij noemde ze gister nog vreemd?!
"Ga je met ze om?"

Camille bladerde steeds sneller door de tijdschriften heen en scheurde af een toe een pagina uit die ze apart legde. Soms vroeg ze zichzelf af waarom dit soort dingen haar nooit verveelde, vast omdat ze raar was ze ging ook niet echt veel om met mensen, ze fronste.

Elainalyn keek Liam aan, gewoon omdat hij haar bleef aankijken. Haar hoofd scheeftrekkend keek ze toen opeens naar haar broer. Liam praatte nooit met hun en nu was het net of hij Liam al een tijdje niet had gezien. Wijs hield ze zich stil en keek ze even naar haar zonnebril die nu in haar handen zat.

"Nee! Ik vind vooral dat meisje super eng. Zo.. stijf. En haar broer zegt nooit een woord die meer dan één lettergreep hebben." Chris wist heus wel dat het onbeleefd was om te staren, maar hij kon er niets aan doen. Als hij het ergens over had, moest hij er gewoon naar kijken.

Kenichi zag dat Liam begon te staren naar zijn zusje. Hij glimlachte even.Hij wist niet waar hij met Liam over moest praten. Hij praatte namelijk nooit met Liam en dit was dus een erg rare ontmoeting. "Hoe gaat het verder met je Liam?" vroeg hij toen plotseling.

Liam had als een gehypnotiseerde oen naar Elainalyn zitten kijken en schrok dus heel erg van het plotse geluid van Kenichis stem. Hij kreeg echt een schok en moest even terug op adem komen.
"Oh, eh... Eh, ja goed. Ja." Mompelde hij, nog steeds een beetje bibberig. Oke, wat zouden ze nu wel niet denken?

"Niet zo staren!" droeg Luna Chris op, alsof zij dat net niet gedaan had. "Straks zien ze het.. en ze zijn eng!" Die twee waren echt de meest vreemde wezens die ze ooit gezien had. "Waarom gaat Liam daarmee om!"

Kenichi grijnsde en keek Liam aan. "Mooi," zei hij knikkend terwijl hij zijn zusje even aankeek. "Misschien moet je je bril maar op zetten," glimlachte hij en daarna knikte hij naar Liam. Het was nog steeds raar dat steeds meer mensen contact met hen zochten. Of ze wisten iets, of ze wilde gewoon weten of ze wel echt zo eng waren.