Micha's&Camille's kamer

Micha kwam haar kamer binnen gelopen niet wetend wat ze moest verwachten. Pas toen ze haar ogen de vrije loop lieten gaan was ze best onder de indruk van de ruimte. Not bad at all . Ze legde haar koffer op een willekeurig bed en bekeek alles nog wat beter. Hier zou ze het misschien wat minder erg vinden dat in de kleine kamer bij haar moeder.

Camille kwam de kamer binnen, er zat een meisje, ze zag er wel aardig uit ze hoopte maar dat ze het goed met haar kon vinden. Camille had haar spullen al in een van de kasten ge dumpt en had een bed gekozen ze zat hier toch al behoorlijk lang. "Hii"zei ze terwijl ze op het andere bed neer plofte

Micha had haar niet horen binnen komen en kreeg een halve hart verzakking toen ze plots de onbekende stem horen. 'Oh, hey, sjeez je liet me schrikken', zei ze lachend. 'Jij bent zeker Camille?', ze had gehoord met wie ze op een kamer zat, ze wist alleen nog niet hoe ze eruit zou zien. Nu wel dus. Ze leek Micha wel aardig.

Camille schoot in de lach "sorry, ik moet eens wat harder gaan praten"zei ze knikkend "ja dat ben ik en dan moet jij Micha zijn"zei ze nog steeds met een big smile on her face. Ze zag er wel aardig uit.

Micha lachte. Haar hart ging weer op een normaal tempo kloppen en ze knikte. 'Jep, thats me', zei ze met een brede grijns. 'So, hoe oud ben je?', Micha wilde graag meer van haar weten, ze was tenslotte haar kamergenoot.

"net 16 geworden, en jij"zei Camille, dit begon op een echt gesprek te lijken zo zou ze echt heel veel gaan praten en ze wist dat dat nog wel eens irritant kon zijn, nja scheit dacht ze, ze wilde iemand leren kennen.

'Oh, gefeliciteerd!', zei ze met een brede glimlach. 'Ik ben ook 16, alleen al een tijdje'. Micha's ogen vielen op haar prachtige rood/oranje haar. 'Je hebt echt prachtig haar', zei ze bewonderend. Micha had al een tijdje kort haar en het groeide ook niet echt snel.

Camille schoot in de lach "vind je, bedankt, ik moet het weer eens knippen ik vind het te lang, jou lengte is tof"zei ze terwijl ze naar haar haar keek "alleen zo kort staat me niet ik had het vroeger altijd omdat dat makkelijk was, zei ze lachend. Ze mocht Micha wel.

Micha keek haar verbaasd aan, ze zou het geweldig vinden om zulk lang haar te hebben, maar ze vond dit ook altijd erg leuk staan. Daar ging ze ook niet bescheiden over zitten doen. 'Ja het is wel lekker makkelijk, maar langs haar heb ik ook altijd mooi gevonden', zei ze instemmend. Ook zij mocht Camillie wel. Gelukkig maar, anders zou dit alles nog erger worden.

Camille keek haar schuin aan "dode haar punten "mompelde ze terwijl ze aan haar haar plukte. "Ik had vroeger kort haar omdat ik te lui was voor iets anders maar toen was ik nog een inie minie mij"zei ze lachend.

Micha lachte. Ze zou het ontzettend zonde vinden als Camille haar haar af zou knippen, gelukkig sprak ze enkel over haar dode punten. 'Je was vast heel cute toen je klein was, met kort haar', zei ze grinnikend.

"ja vast, ik heb ergens foto's liggen in mijn zooi maar ben altijd te lui om te zoeken"zei Camille grinnekend. Over het algemeen zag alles er netjes uit tot mensen in haar kast keken, daar was een bom ontploft.

Micha keek naar haar koffer die nog steeds vol naast haar op het bed lag. Ze had ontzettend veel moeite moeten doen om alles er in te krijgen. 'Hmn, ik moet mijn tas nog uitpakken..', mompelde ze. Daar had ze dus echt geen zin in.

Camille glimlachte "het voordeel van hier al maanden wonen, ik hoef niets meer uit te pakken alles zit al ergens in mijn kast, de vraag blijft waar"zei ze lachend . "Ik raak altijd alles kwijt"zei ze met een verontschuldigt toontje.

Micha keek haar verbaast aan. Zij zat hier pas net. Wauw dat moest best raar zijn.. 'Zit je hier al je hele leven?', vroeg ze verbaast. Ze zou helemaal trippen als ze hier al haar hele leven zou zitten.

Camille schudde haar hoofd "nee pas een paar maanden, ik word de heletijd over geplaatst omdat ze me niet zo mogen, maar hier is het okay dus probeer ik te blijven"zei ze lachend. Haar gezicht betrok een beetje "is miss maar beter ook maak ik eindelijk eens wat vrienden".

Micha voelde medelijden voor haar. 'Oh, dat is echt suckend', mompelde ze. 'Ja blijf hier maar, ik vind je wel chille kamer genoot', zei ze met een brede glimlach.

"valt mee, dit is beter dan dat zeikerige franse taaltje, en hier zijn leuke kamer genoten"zei Camille lachend. "Wow ik en chille, gaaf"mompelde ze grinnekend.

Micha moest lachen. 'Was je in Frankrijk?, dat lijkt me best vet hoor', zei ze.
'Tja, kan der ook niets aan doen he', zei ze lachend.

Camille knikte "ja daar heb ik een tijdje gewoond tot ik mijn ouders kwijtraakte toen kwam ik in allerlei weeshuizen te recht"zei ik minzaam glimlachend.

'Oh, dat is wat minder vet', mompelde. Ze keek naar beneden. Ze wist hoe ze zich ongeveer voelde, haar vader was ook dood. 'Nja, nu moet je maar zorgen dat je hier blijft', zei ze met een big smile.

"of course"zei Camille lachend. Als ze met iemand praten vertelde ze maar heel weinig over haar ouders, het was verledentijd en nu niet meer interessant.

Micha slikte even. Ze wist niet wat ze nog moest zeggen en begon rustig haar koffers uit te pakken. Micha had nooit erg standaard kleding en het was ook moeilijk geweest om alles netjes op te vouwen. 'Tering zooi', mompelde ze lachend.

"opvouwen"vroeg Camille terwijl ze haar wenkbrauw een stukje op trok, "daar kan ik je echt niet mee helpen"zei ze glimlachend, terwijl ze naar haar kast liep en die open gooide. "Zover kom ik"zei ze wijzend naar die zooi.