Het Sportveld

groen gras, goaltjes.

Chris liep het veld op, met een bal aan zijn voet. Hij draaide zich om en speelde de bal naar Liam, zachtjes in zijn voeten. Ondertussen liep hij op een rustig drafje richting het goal. "Schiet maar, ik keep wel!"

Liam knikte en liep een beetje naar voren. Hij schopte vol goede moed tegen de bal en... Zag tot zijn eigen teleurstelling dat hij hélemaal naast de goal voorbij vloog. Balen.

Micha had een voetbal in haar handen en liep het sportveld op. In de eerste instantie had ze niet door dat er ook iemand anders was en begon doe loos in het goal te schieten. Na een tijdje schieten raapte ze de bal op en ging in de kleermakerszit zitten met de bal tussen haar benen. Pas toen viel de jongen haar op. Niet dat ze het lef had om op het af te stappen.

Chris lachte Liam schaamteloos uit. "Jezus! hahaha!" Zijn ogen schoten even naar het meisje met de voetbal, maar toen richtte hij zich op de bal, die hij natuurlijk om moest halen. In een korte sprint had hij de bal alweer aan zijn voet, en schoot een lange bal terug naar Liam. "Try again!"

"Haha, ja sorry hoor. Ik moet er nog even terug in komen." Jaja, lame excuses! Eigenlijk was Liam alleen maar luchy als hij eens tussen die twee palen geraakte met de bal. Maar hey, misschien had hij vandaag wel even wat geluk? Zou wel handig zijn, zodat Chris hem niet steeds zou uitlachen.
Hij stopte de bal van Chris en wachtte even. Misschien had hij meer kans op succes als hij het gewoon vanuit stilstand probeerde.
Tweede poging... Alweer mis! Maar deze keer was het nog niet zo schandalig ver ernaast.

Micha staarde met een schuin hoofd naar de jongen die achter de bal rende. Al snel keek ze weer terug naar het gras en plukte met haar handen een flinke bos eruit. Misschien moest ze gewoon hoi zeggen.

Opnieuw haalde Chris de bal, en speelde hem weer terug naar Liam. "Again!" riep hij, en boog lichtjes door zijn knieën om de bal tegen te houden - mocht hij richting goal gaan.

Liam keek zenuwachtig opzij. Misschien had hij toch niet moeten toegeven aan voetbal? Hij was vergeten hoe erg hij erin suckte. Nu zag hij ook dat ze een toeschouwster hadden. Great.
"Ik kan het niet met publiek erbij!" Riep hij naar Christian. Oke, oke. Derde poging! Dit keer ging hij nog redelijk recht. Hah! Zie je wel.

Chris boxte de bal er met zijn vuisten uit en legde de bal stil voor zijn voeten. "Jaja, slechte smoes!" riep Chris terug, en hij begon hoog te houden. Had hij toch nog wat geleerd in de afgelopen jaren.

"Het is geen smoes, ik meen het hoor!" Riep Liam terug. Hij woelde even door zijn haar en keek opzij naar het meisje. Waarom zat ze daar zo..? Wilde ze niet meedoen ofzo?

"Doe je ogen dicht en doe alsof er geen publiek is." Sceptisch trok Chris zijn wenkbrauw op toen hij de bal weer naar Liam zou spelen. Zou Liam dat gaan doen? Het leek hem wel lachen. Het zou nog grappiger zijn als hij dan scoorde.

Liam trok een scheve kop en keek naar het meisje. Was ze doof of bleef ze met opzet zitten om hem te kwellen? Zo zou hij nooit indruk kunnen maken op- Oh wacht. Dat wilde hij ook niet, right?
Oke anyway, focussen op de goal.
"Meen je dat nou?" Vroeg hij met een zeurstem. Hallo, als hij zijn ogen dicht had kon hij toch niet mikken? Niet dat hij dat met ogen open wel kon, maarja... Het ging om het principe!

"Natuurlijk meen ik dat!" Chris kon zijn lachen bijna niet inhouden, maar het ging nog redelijk. "Als je dan mist.. ben je echt heel slecht. Dan gaan we wel iets anders doen," zei Chris grijnzend.

Liam zuchtte. "Natuurlijk mis ik. Ik bezwijk nu al onder de druk hoor." Hij slofte naar de bal toe en keek even aarzelend naar de goal. Achja, hij had toch niks te verliezen. Hij kneep zijn ogen dicht en zuchtte diep.
Liam haalde uit naar de bal, die normaal gezien voor zijn voeten had gelegen, maar hij voelde alleen maar lucht.
Oke... Had hij nu net gewoon náast de bal geschopt?!

Heel even bleef het stil. Toen bulderende de lach van Chris schalde over het sportveld. Terwijl hij zijn ene hand op zijn schuddende buik legde, veegde hij met de andere hand de tranen van het lachen weg. Zijn handen verschoven naar zijn knieën en hij schudde nog wat na. "Onbetaalbaar!" gierde hij.

Liam deed zijn ogen weer open en keek naar die stomme kutbal die voor zijn voeten lag. "Grmpgp, stom ding." Hij voelde zich echt vierkant uitgelachen... Oh, wacht dat was ook zo. Hij trof Christian helemaal gierend van het lachen aan. Hmpf.
"Ik zei toch dat het geen goed idee was." Zei Liam een beetje schaapachtig.

"Nee goh, wat had je verwacht? Heb je ooit een voetballer met zijn ogen dichtgeknepen over het veld zien rennen?" Met een sukkeldrafje rende Chris naar Liam, en pakte de bal op. "Zullen we iets gaan doen waar jij goed in bent?"

... Liam keek Chris even met open mond aan. OH! Wat vals!
"Oh..." Bracht hij helemaal verrast uit. En hij dacht nog wel dat Christian het goed met hem voor had. Nou, niet dus!
Liam haalde zijn schouders op. Hij voelde zich echt wel verslagen nu. "Ik ben nergens goed in."

Chris sloeg hem vriendschappelijk op zijn schouder. "Vast niet. Nooit een sport gedaan?" Chris kon zich herinneren dat hij Liam wel eens in een trainingsbroek had zien weggaan van hun kamer. Waarvoor was dat dan geweest?

"Jawel.." Zei Liam aarzelend. Hij wist niet zeker of hij het zou zeggen? Maar hij snapte eigenlijk niet waarom hij het niet zou doen. Hij had zich nooit geschaamd voor zijn hobby?! "Ik dans." Zei hij dus toch maar.

"Okay.. en wat voor dans? Zolang het geen ballet is, mag je me de skills leren." Chris grinnikte en schoot de bal richting doel. Hij raakte de lat en stuiterde braaf terug naar hem. Geïrriteerd keek Chris naar de bal. Waarom ging hij mis? "Eh, dat was de bedoeling hoor."

"Nee, het is geen ballet." Antwoordde Liam vrijwel meteen. Hij grinnikte zacht toen Chris zelf ook miste. Hah! Zie je wel. Zo goed was hij ook niet, pfuh. "Eerder... Hiphop/streetdance achtige iets." Vertelde hij verder.

'Da's wel okay, I guess." Chris haalde zijn schouders op en begon toen richting het weeshuis te lopen. "Waar dans je dan? In de danszaal?" Yeah, duh. Alsof hij ergens anders ging dansen.

Liam glimlachte tevreden. Hij vond het oke!!!!
Ja natuurlijk vond hij het oke? Dat moest maar, hallo? Wat maakte het uit?
"Ja, meestal wel. Of gewoon in onze kamer als ik er alleen ben." Liam liep een beetje achter/naast hem.