Kamer: Christian,Kenichi & Liam

Chris liep zijn kamer in, direct door naar zijn bed waar hij zich op liet ploffen. Hij rommelde in zijn kastje en haalde zijn MP3 tevoorschijn. De oortjes propte hij in zijn oren, terwijl hij een nummer zocht dat hem aanstond. Hij verwachtte dat zijn roommates zo ook wel eens binnen zouden komen. Liam en Kenichi.

Liam kwam een paar minuten later inderdaad binnengewandeld. "Hey." Zei hij gewoontjes terwijl hij zijn schoenen uitschopte en op zijn bed ging liggen. Hij ging op zijn buik liggen en stak zijn voeten in de lucht. Zijn kussen verschoof hij tot onder zijn hoofd en met een zucht bleef hij zo een tijdje liggen. Platte rust!

"Yo." Dat was Chris' standaard begroeting. Hij had niet echt iets met zijn kamergenoten. Kenichiniedelrkjc was eng, en hij vertrouwde hem voor geen meter, en Liam was gewoon weird. Chris' dropte zijn MP3 speler weer in het nachtkastje en stond op. Hij trok zijn vest uit, gooide dat op de grond naast z'n bed, samen met zijn t-shirt, broek en sokken. "Ik ga douchen. Zorg dat Kenichi ook niet binnenkomt," mompelde hij tegen Liam, terwijl hij naar de badkamer liep.

"Sure." Mompelde Liam half in zijn kussen met zijn ogen dicht. Jammer, nu had hij onbewust iets gemist.
Communicatie was er nooit echt tussen hen. Christian was veel te 'cool' voor Liam en Kenichi was samen met zijn zus het engste kind in het hele weeshuis. Liam was op een bepaalde manier aan hem gewoon geraakt. Nouja, niet dat ze ooit echt gepraat hadden. Dat was misschien maar goed ook? Want anders zouden alle andere weesjes hem ook al zo raar aankijken.

Na een heerlijk verfrissende douche kwam Chris weer uit de badkamer. Fresh clothes, fresh hair, fresh tan.. Oké, dat laatste niet. Hij had de handdoek nog om zijn hals hangen en plofte weer op zijn bed. Hij droeg alleen zijn boxer, want het kostte zoveel tijd en moeite om andere kleding te pakken. "Vind je ook niet dat deze kamer zo saai is?" Op dit moment maakte het Chris even niet uit dat Liam de gene was tegen wie hij sprak - hij moest gewoon praten.

"Mhh." Liam maakte weer een raar gedempt geluid in zijn kussen. Kon het hem wat schelen? Alle kamers zagen er zo saai uit. Het was een weeshuis, geen showroom van Ikea ofzo.

Wat een saaie tor. Haha, tor. Chris keek chaggerijnig naar Liam, en kon zichzelf niet bedwingen. Vol irritatie gooide hij een kussen richting het hoofd van zijn blonde kamergenoot. "Ik bedoel, wat kunnen we hier anders dan slapen en.. en douchen?"

Liam schrok natuurlijk van het kussen dat hij tegen zijn kop kreeg. Wat moest dat hè?! Hij schoot recht en zwierde het kussen terug door de kamer. "Idi-" Wohooow! Even leek alles in slow motion te gaan en werd Liams blik krachtig naar Chris' lijf gezogen. Oke, dit was vreemd. Liam had geen flauw idee waarom het zo was... Maar hij voelde een raar gevoel. Iets ongekends. Opeens stopte de slow motion en voelde Liams longen zich weer met lucht. "Jood." Het tweede deel van zijn scheldwoord kwam er nogal laat uit.

"Idioot is één woord," zei Chris grijnzend. Hij vroeg zich af waarom Liam zo raar gekeken had. Had hij soms een ziekte? Hij stond op en schopte zijn kleding onder z'n bed, waarna hij een t-shirt en een broek uit zijn kast greep en zich toch maar aankleedde. Hij draaide zich naar Liam. Chris wist eigenlijk niets over Liam. Hij was blond en raar, ja.

Ja natuurlijk was idioot één woord. Wauw, gevatte opmerking zeg. Liam werd helemaal chagrijnig van Christian. Waarom zat hij hier half naakt te zitten en zat hij rare dingen te doen en te... Voelen? Dat was gewoon vreemd.
Liam ging rechtop tegen de muur zitten en streek met zijn handen door zijn haar. Dit ging hij nooit of te nooit tegen ook maar iemand vertellen. En het zou ook nooit meer opnieuw gebeuren. Hallo, hij was misschien soms wel raar, maar zo raar nu ook weer niet.
Djeez, hij moest dringend eens een lief zoeken. Misschien was hij onbewust seksueel gefrustreerd?!

Wrijvend in zijn ogen liep Chris terug naar de badkamer, om zijn tanden te poetsen. Even later was hij alweer terug en keek Liam weer aan. "Ga je de hele tijd op je bed liggen of zullen we iets gaan doen?" vroeg hij. Hij verveelde zich te pletter, en had behoefte aan een avontuur. Natuurlijk zonder gesnapte te worden.

Liam twijfelde. Liggen of... Oke nee echt, liggen was stom. Hij sprong van zijn bed af en stapte terug in zijn schoenen. "Laten we maar iets doen, ja. Anders vergroei ik nog aan mijn bed vast."
... Oke? Waar kwam die verlepte humor nu weer vandaan?
Argh!

"Slapen op je zelf. Cool!" Chris grijnsde breed. Toen vormde een dikke frons zich op zijn voorhoofd. "Maar.. wat gaan we doen?" Hij vroeg zich af of de kamer met de biljarttafels open was.

"Iets stouts." Hahahahahaa! Liam proestte. "Haha, nee kweetnie?" Wat viel er dan ook te doen in dit godvergeten gat? Alle 'leuke' dingen waren ondertussen alweer saai, want Liam zat hier al zo lang.

iets stouts? Wat was dat nou weer voor woord? Geen enkele jongen had ooit dat woord gebruikt. Chris keek nadenkend voor zich uit, en beet daarbij op zijn bovenlip, waardoor die verdween onder zijn onderlip. "Hm. Biljarttafels? Ik versla je. Ik ben pro." Natuurlijk was alles saai, maar ze moesten toch wat? De beruchte geheimengangen zou hij ook nog wel een keer opzoeken, maar hij wist niet of hij met die Liam in het donker durfde.

Waar was Kenichi verdomme? Woest klopte ze op de deur van zijn kamer. Hopelijk deed er iemand die deur open en was dat Kenichi. Ze had dat joch nodig.

Liam kreeg het opeens warm. Alsof hij opslag een beetje grieperig werd. Ongemakkelijk keek hij naar beneden. Biljarttafels? Saai. Maarja, hij had zelf geen beter idee dus waarom niet? Niet al te enthousiast haalde Liam zijn schouders op. "Is goed. Al is het niet spannend meer als we al weten hoe het gaat aflopen." Natuurlijk zou Chris hem verslaan. Liam was een biljartdummie.

Chris hoorde de klop op de deur en liep er snel op af. Hij opende hem, geen idee wie er nou bij hun aanklopte. Was in maanden al niet meer gebeurd. Enge zuster #1 stond voor zijn neus. "Hello, Elainalyn. Kenichi is er niet," zei Chris, er van uitgaand dat ze er voor hem was. Chris draaide zich even om naar Liam. "We kunnen ook iets anders gaan doen als je niet verslagen wilt worden."

Elainalyn zuchtte. "Mhh, right." Daarna draaide ze zich maar weer om en ging ze op zoek naar haar broer. Where the hell was he??

Liam keek nieuwsgierig naar de deur. Oh, het was Elainalyn maar. Nouja 'maar'? Anyways.
Of hij iets anders wilde doen? Hah, ja het probleem was alleen dat hij nergens goed in was. Behalve zijn dansen dan. Maar hij was niet van plan om Christian aan te kijken met een prethoofd en te zeggen: "Hey, gaan we dansen?"
Ja, nee echt niet dus.

Zijn schouders ophalend duwde Chris de deur weer dicht. Hij draaide zich naar de stille Liam om. "Nou? Hou je van basketbal? Voetbal?" Hij had zelf wel zin om te voetballen. Dan kon hij pronken met zijn nieuwste t-shirt. Het was van een nederlandse club, waarvan hij een paar filmpjes was tegen gekomen. Hij ging ze ook volgen op hun site, www.ajax1.nl, en hij had geen moment getwijfeld en het nieuwe uitshirt besteld. Het was donkerblauw en fluoriserend geel. Ajax!

Voetbal vond Liam op zich nog wel leuk. Niet dat hij er goed in was, natuurlijk zou Christian toch wel weer beter zijn. Maar het was misschien wel minder saai dan biljart! "Voetbal is fine." Gaf hij toe.

"Great! Als je het niet erg vind, kleed ik me dan wel even om. Ik zweet niet graag." Hoe stom het ook was om vlak na een douche alweer te gaan sporten, had Chris toch erg veel zin. Hij schopte zijn broek uit en trok zijn shirt over zijn hoofd uit. Zijn handen trokken de kastdeur open, en haalde zijn voetbalbroekje eruit. Hij schoof er snel in, en stapte vlug in zijn allstars. Toen rommelde hij in zijn kast, op zoek naar zijn nieuwe shirt.

Liam knikte. Ja sure. Waarom zou hij dat erg vinden? Hij knipperde even met zijn ogen en zuchtte onhoorbaar. Hij was normaal. Normaal. Normaal. Vanuit zijn ooghoek keek hij stiekem naar Christian alsof het een test was voor zichzelf. Zie je wel! Hij was normaal. Hij had toch al vaak een jongenslijf gezien. Hij kon ook gewoon in de spiegel kijken, pfuh! Niks aan het handje. Maar Christian was wel wat breder dan hem... En bruiner... En mooier...
Oke en toen kneep hij zijn ogen dicht en keek naar de deur.
Dit was niet cool. Niet. Cool.