Speeltuintje

Liam had een grijze trui aan met de kap over zijn hoofd getrokken. Zijn iPod ging eronderdoor en de oortjes staken in zijn oren. Hij neuriede zachtjes mee met het nieuwste liedje van Jason Derulo.

Luna was gewoon wat gaan rondlopen en zo bij het speeltuintje aangekomen. Het enige wat ze zag was een grijze capuchon en daar besteedde ze dus ook geen aandacht aan.
Ze liet zich vrijwel meteen op de schommel zakken, maar bewoog die gewoon een klein beetje met haar voet op en neer. Eigenlijk was ze nooit meer in de speeltuin geweest sinds haar 9e.. vreemd genoeg.

... Liam bleef stil staan toen hij een mens op zijn schommel zag gaan zitten. Ja, zijn schommel! Ohnee wacht, het was geen mens. Het was Françoise. Of wat haar naam ook was. Liam zette zijn iPod op pauze en keek het schepsel arrogant aan. "Boshoer, madomazel." Hij deed ontzettend kinderachtig, maar boeiend?! Dat was zij ook! "Voe are assejee on my place."

Oh.
Natuurlijk.
Hoe kon het ook anders.
Voor haar stond meneer ik-ben-veel-beter-dan-de-rest.. en hij schold haar uit?
"Oh and I love you, too!" bracht Luna overdreven lieflijk uit. Ze deed maar net alsof ze het laatste niet gehoord had want.. Wat een idioot. Echt. Waarom zat dit schepsel hier?!

Iel?
"Serieus, kind. Dat is mijn schommel. Ik zit daar altijd. En ik zou er nu ook graag zitten. Asjeblieft, dankjewel." Arrogance... Maar hey het was alleen maar omdat zij zo deed! Normaal was hij heel lief. Echt waar.

"Okay," antwoordde Luna kortaf, alsof ze niet snapte waar hij op doelde. Eh, mooi niet dat zij haar schommel aan.. hem ging afstaan? "Er is daar nog een schommel hoor, ik zie het probleem niet echt?"
"Dramaqueen," zuchtte ze bijna onhoorbaar. Wat een stom kind.

Liam stond met zielige oogjes naar zijn schommel te kijken. Hij werd helemaal bevuild door dat ding.
"Je kan ook op de andere schommel gaan zitten, aangezien jij toch nog geen speciale waarde hecht aan deze schommel. Wat ik wel doe."
Serieus, of ze ging weg of hij ging gewoon op haar zitten hoor.

Een moment lang keek ze de jongen aan alsof hij gek geworden was, maar daarna schoot ze ontzettend hard in de lach.
"Hahahahahahhaha speciale waarde ahahah aan een schommel ahhahaahhha omygod you're hilarious ahahhahah oh dear."
Speciale waarde aan een schommel, AHAHHA.

Liam kruiste zijn armen en keek op het meisje neer. Dacht ze nou echt dat ze leuk was? Hah, wat een mop!
"Erg grappig." Mompelde hij. Duh, natuurlijk hechtte hij speciale waarde aan deze schommel. Hij zat er twee jaar elke dag op die schommel!!!!! En nu kwam zij het verpesten.

Terwijl Jayden ergens iets hoorde over een schommel, ging hij wat chillen bij het molentje.

Gapend liep Chris de speeltuin in. Hij zag Onbekend Meisje en Liam bekvechten bij de schommels, en rolde met zijn ogen. Hij liep naar de schommel die er naast hing en ging er op zitten. Zo kon hij misschien een deel van hun gesprek opvangen. Het was het meisje met dat rare accent, die hij eerder heel even had gehoord in de binnenplaats.

De rust die Jayden had gehoopt te vinden ((klopt die zin? XD)) was er niet. Niet nu er nog zo'n jongen bijkwam. Ach, dan ging hij maar sociaal doen.

"Ahahahaha, oh, it is," lachte Luna door toen Liam het nog serieus bleek te menen ook.
Hoe kon je nou waarde hechten aan een schommel? Wat een aansteller zeg.
"You're so funny," vertelde ze hem nog een keer, waarna ze heen en weer begon te schommelen, haar benen op en neer zwierend.
Wat een idioten hier ook.

"Jij niet." Liam trok zijn hoofd dieper in zijn kap en liep kwaad weg. Stomme Luna, stomme speeltuin, stomme schommel!

"Bye bye!" riep Luna de jongen nog na, zich verder niks van hem aantrekkend.
Hij was echt raar! Nog raarder dan de rest op deze school.
Moest hij maar niet dom tegen haar doen zonder reden.